Na een meting van minder dan 90 seconden ontvangt u als cardiologieprofessional een InBody-resultatenblad (uitdraai van de lichaamssamenstelling) die u kan helpen bij:

• Het screenen en monitoren van eventuele vochtophoping middels de oedeemparameter: de ECW-ratio. U kunt daarnaast ook inzicht krijgen in het totale lichaamswater (TLW), het intracellulaire water (ICW) en het extracellulaire water (ECW) per lichaamssegment
• Het verkrijgen van inzicht in de (segmentale) gezondheid van celmembranen en voedingsstatus van uw patiënt middels de fasehoek
• Het beoordelen van mogelijke sarcopenie middels de Skeletspiermassa Index (SMI)
• Het in kaart brengen van gezondheidsrisico’s, waaronder cardiovasculair risico, risico op diabetes, etc., middels het Viscerale Vetgebied

Met behulp van de Lichaamswater Analyse kunt u de Vochtbalans in elk lichaamssegment beoordelen en monitoren. De InBody voert een segmentale analyse uit waarbij de benen, armen en romp allemaal apart van elkaar gemeten worden. Middels de ECW-ratio, de ratio tussen het extracellulaire water en het totale lichaamswater, krijgt u inzicht in mogelijke vochtophoping/oedeem in elk lichaamssegment. Deze parameter wordt veel gebruikt voor het bepalen van veranderingen in de hart- en circulatiefunctie, het screenen op onderliggende cardiovasculaire problemen en het bepalen van de effectiviteit van een (vocht afdrijvende) behandeling, bijvoorbeeld diuretica.

De fasehoek is een maatstaf voor de gezondheid van celmembranen en de voedingsstatus. Deze fasehoek is ook gerelateerd aan overleving in verschillende populaties. Wanneer cellen gezond zijn, kunnen ze beter weerstand bieden tegen de spanning die door de InBody wordt gemeten, wat resulteert in een hogere fasehoek. U kunt de (segmentale) fasehoek screenen en monitoren om zo inzicht te krijgen in de cellulaire gezondheid, voedingsstatus en spierkwaliteit van patiënten voor, tijdens en na behandeling/interventie. Vervolgens kunt u deze informatie gebruiken om bijvoorbeeld te richten op het verminderen van vochtophoping of het aankomen van spiermassa (in een bepaald lichaamssegment).

Bij patiënten komen tekorten in de (Segmentale) spiermassa relatief vaak voor. Het is hierbij belangrijk om eventuele sarcopenie te kunnen diagnosticeren, om hierbij de behandeling eventueel aan te passen, gericht op het aankomen van spiermassa. Sarcopenie is de afname van spiermassa, spierkracht en eventueel spierfunctie. Dit komt relatief vaak voor bij ouderen, echter kan dit ook bij jongere patiënten voorkomen, bijvoorbeeld bij inactiviteit. De skeletspiermassa index, SMI, kan worden gebruikt om sarcopenie te helpen diagnosticeren. Bovendien kan de SMI gebruikt worden om de effecten van hartrevalidatie op de spiermassa te monitoren.

Het viscerale vet is de vetmassa welke zich in de buikholte rondom de organen bevindt. Dit viscerale vet kan, wanneer een patiënt hier te veel van heeft, leiden tot een verhoogd cardiovasculair risico. Ook verhoogt een hoog visceraal vetgebied het risico op bijvoorbeeld diabetes type 2. Door de algemene vetmassa en het viscerale vet te screenen, kunnen gezondheidsrisico’s in kaart gebracht worden en kan een persoonlijk behandelplan worden opgesteld, gericht op het verminderen van visceraal vet indien nodig.