Als u het woord’ ondervoeding’ hoort, denkt u niet meteen denken aan mensen die in ontwikkelde landen wonen. Als het gaat om ondervoeding ligt de focus – en terecht – op ontwikkelingslanden, waar het gebrek aan toegang tot voedsel tragische gevolgen heeft.
Ondervoeding onder ouderen in ontwikkelde landen is echter meer wijdverspreid dan de meeste mensen zich realiseren. De percentages zijn onaanvaardbaar hoog en heeft een slopend effect op de lichaamssamenstelling, de levenskwaliteit en het zelfstandig leven van ouderen.
Dit lijkt in eerste instantie misschien een beetje onredelijk. Hoe kan er ondervoeding zijn in landen met een groeiende obesitas-epidemie? Technisch gezien is ondervoeding een overkoepelende term met inbegrip van overvoeding (d. w. z. obesitas) en ondervoeding. Mogelijk belangrijker dan het bestrijden van toenemende obesitas is het begrijpen van hoe verschillende aspecten van veroudering het steeds moeilijker maken om goed gevoed te blijven.
Hoewel ondervoeding zelfs de ontwikkelde landen treft en mensen kan verzwakken, is het goede nieuws dat ondervoeding kan worden geïdentificeerd, beheerd kan worden en zelfs omgekeerd kan worden. We zullen de behandeling en preventie bespreken, maar eerst gaan we het over ondervoeding zelf hebben.
De wat, wie en waarom van ondervoeding en veroudering
Met zoveel mensen die verschillende vormen van ondervoeding hebben, is het moeilijk om alles precies uit te leggen. Omdat er verschillende primaire vormen van ondervoeding zijn, zullen we ons richten op hoe ondervoeding de lichaamssamenstelling beïnvloed en waarom dit zo belangrijk is voor uw gezondheid op lange termijn.
Wat is ondervoeding?
Ondervoeding wordt gedefinieerFd als “gebrek aan volwaardige voeding veroorzaakt door niet genoeg te eten of niet genoeg van de juiste dingen te eten”. Eiwit-tekort is een van de meest voorkomende vormen van ondervoeding en deze vorm van ondervoeding heeft direct een negatieve invloed op de lichaamssamenstelling. Deze deficiëntie veroorzaakt vooral schade aan de skeletspiermassa, omdat het lichaam uiteindelijk in spaarstand gaat en zijn eigen eiwit (opgeslagen in spier) als brandstof afbreekt.
Een tekort aan micronutriënten is een gebrek aan mineralen en vitaminen die de lichaamsprocessen ondersteunen zoals het bouwen van gezonde cellen, het ondersteunen van het immuunsysteem en het gezichtsvermogen. Enkele veel voorkomende voorbeelden zijn ijzertekort, calciumtekort, een onjuiste inname en gebruik van vitaminen en mineralen, etc. Een tekort aan micronutriënten heeft een belangrijke invloed op de normale fysiologische functies/processen en kan optreden in combinatie met een eiwittekort, aangezien de meeste micronutriënten uit voedsel worden verkregen.
Hoewel een gebrek aan bepaalde micronutriënten invloed kan hebben op processen zoals het opbouwen en herstellen van spieren, heeft een eiwit-tekort een groter effect op de lichaamssamenstelling door het feit dat een verminderde eiwitinname kan leiden tot meer spierverlies. The American Society for Parenteral and Enteral Nutrition (ASPEN) definieert verschillende kenmerken van ondervoeding bij volwassenen:
- Onvoldoende energie-inname
- Onbedoeld gewichtsverlies
- Verzwakte fysieke functies (met inbegrip van de sterkte van de handgreep en fysieke prestatietests)
- Ernstige medische aandoeningen (zoals oedeem als gevolg van vochtophoping)
Wie wordt erdoor getroffen en waarom?
U zou denken dat volwassenen die tijd doorbrengen in revalidatiecentra of ziekenhuizen goed gevoed worden, aangezien ze een heleboel medewerkers hebben die voor hen zorgen, toch?
In theorie ja. Maar in werkelijkheid zijn de zaken ingewikkelder.
Volgens een onderzoek met meer dan 4000 personen is ongeveer 40-50% van de patiënten in revalidatiecentra en ziekenhuizen ondervoed, tegenover 14% in verpleeghuizen en slechts 6% bij volwassenen die zelfstandig wonen. Dit zijn duizelingwekkende verschillen, maar de cijfers moeten in een context worden geplaatst.
Er zijn twee overkoepelende redenen waarom er ondervoeding onder ouderen is.
- Onvoldoende voedselinname. Dit is vaak het gevolg van factoren die te maken hebben met veroudering, zoals smaak- of geurverlies, dentitie (slechte spierfunctie of tandverlies) of cognitieve achteruitgang.
- Ziektegerelateerde ondervoeding. Verminderde voedselinname of voedselabsorptie als gevolg van verschillende ziekten zoals kanker, inflammatoire darmziekte of door een ziekenhuisopname als gevolg van chirurgie of medische spoedinterventies (beroerte, trauma, ez.).
Aangezien mensen die door ziekten lijden aan ondervoeding vaker ziekenhuisopname nodig hebben (om hun ziekte te behandelen), kan dit bijdragen aan de hoge percentages ondervoeding in ziekenhuizen en revalidatiecentra. Maar een groot aantal andere factoren in ziekenhuizen maken het niet verwonderlijk dat langere ziekenhuis verblijven gerelateerd zijn aan ondervoeding.
Waarom is het belangrijk ook al bent u niet ondervoed?
Ondervoeding is een belangrijke kwestie, omdat het een hoge tol eist op mensen die het hebben. Daar komen nog de bijbehorende kosten bij waardoor de last groter wordt. De medische rekeningen belasten individuen en hun families en verbruiken aanzienlijke hoeveelheden middelen voor de gezondheidszorg.
Uit een onderzoek van bijna 2000 ouderen blijkt dat de kosten voor de gezondheidszorg voor ondervoede volwassenen meer dan twee keer zo hoog zijn als die voor volwassenen zonder ondervoeding. Meer bezoeken aan huisartsen en ziekenhuizen leiden tot hogere kosten.
Het is echter het vermelden waard dat hoewel de kosten voor de behandeling kunnen ophopen, hoe sneller de behandeling wordt gedaan, hoe beter. De behandeling genaamd orale voedingssuppletie (oral nutritional supplementation, ONS) draagt weliswaar bij aan de kosten van de gezondheidszorg, maar volgens een economische modelanalyse worden de kosten van de behandeling met een ONS-behandeling meer dan gecompenseerd door de langdurige vermindering van ziekenhuisopnames als gevolg van de behandeling.
Met andere woorden, de behandeling van ondervoeding heeft niet alleen zin om gezondheidsredenen, maar ook om economische redenen.
Hoe de lichaamssamenstelling verandert tijdens ondervoeding
Nu we de “wat”, “wie” en “waarom” van ondervoeding hebben behandeld, gaan we behandelen “hoe” ondervoeding de lichaamssamenstelling beïnvloed.
De meeste volwassenen ervaren een natuurlijke verandering in lichaamssamenstelling naarmate ze ouder worden, mede dankzij een afname van de lichaamsbeweging. Wat zou die verschuiving kunnen versnellen en verergeren?
Juist ja: ondervoeding.
Terwijl de Vetvrije Massa midden in de volwassenheid begint af te nemen, daalt het tegen de tijd dat men de 80 jaar bereikt in een zorgwekkend tempo. Samen met een afname van de functionele gezondheid is het duidelijk dat er ongunstige veranderingen plaatsvinden.
Het hebben van een eiwittekort maakt de situatie nog erger. Onderzoekers die ouderen en ondervoede volwassenen van middelbare leeftijd vergeleken vonden dat de oudere groep meer geneigd was om Vetvrije Massa te verliezen dan vetmassa en dit kan erop neerkomen dat er onvoldoende voedingsstoffen worden opgenomen om de spieren en hun functies te ondersteunen en te behouden.
Met andere woorden, ondervoeding verergert de kwestie van spierverlies en degenen die ondervoed zijn, zullen eerder geneigd zijn om hun spiereiwit als brandstof te gebruiken dan hun vetopslag (die ontworpen is als energiereserve).
Veroudering verhoogt de kans op ondervoeding.
Dat is van belang omdat ondervoede ouderen al een verhoogd risico op sterfte lopen. Bovendien maakt spierverlies het moeilijk om die normale activiteiten van het dagelijks leven uit te voeren. Terwijl spiereiwit afneemt, neemt de functionele capaciteit af en ontstaat er verlies van onafhankelijkheid en ondervoeding.
Bron: https://inbodyusa.com/blogs/inbodyblog/what-you-can-do-about-malnutrition/
